As cousas que ten esta vida,despois de dous anos, incluido o comezo do presente, botados a perder con mestres que deixaban moitisimo que desear no campo que mais me interesa, a excepción de dous homes honorables a la par que hermosos, resulta que agora volvo a ter interese polo que máis me entusiasma, así que levo un par de semaniñas encantao da vida.
Iso si, de vez en cando seguen aparecendo mostras que deixan claro que o nivel de certo persoal docente deixa bastante que desexar, algo que xa se sabe, pero que non é preciso demostralo sempre. En fin, entre as tinieblas cheas de monstros escuálidos e apolillados que se revolcan na súa propia merda, existe un sendeiro polo menos medio normal
martes, 29 de marzo de 2011
lunes, 28 de marzo de 2011
Partida y regreso, por Manu Bolsón.
Una noche oscura y siniestra de finales de un mes de marzo envilecido, encontrándome reposando entre conversaciones incoherentes a la par que hilarante y a su vez absorto en los relatos de un viejo general independentista moribundo, llegó a mi cabeza la opción de plasmar lo poco que pasa por ella en uno de estos "chismes". Pues bien, aquí estamos, y espero haber llegado para quedarme.
Como podréis comprobar esta primera entrada es digna de un Crespo pedante en uno de sus días de mayor inspiración.
Como podréis comprobar esta primera entrada es digna de un Crespo pedante en uno de sus días de mayor inspiración.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)